(Of, Sic Scribo) Het afgelopen seizoen van ZUVO H2 (de stug volhoudende Allstars van de vereniging) mag succesvol genoemd worden. Succesvol maar bewogen. Succesvol omdat we derde zijn geëindigd in de 1ste klasse C. Bewogen omdat we het weer een seizoen voor elkaar hebben gekregen om telkens weer minstens zes man op de been te brengen. Succesvol omdat we veel plezier hebben gehad en bewogen om wat we dit seizoen weer allemaal hebben meegemaakt. Veel van wat we meemaken vinden we al niet meer zo bijzonder, we zijn immers door de wol geverfd, gepokt en gemazeld en ervaren of in de woorden van een 14-jarige: “we’ve seen some shit”. We waren al eerder in sporthallen als Meulvliet, Gageldonk, Baskenburg en Boekweitstraat. Alleen Sportboulevard Sportblok in Zierikzee was nieuw voor ons. In die laatste hebben we een wedstrijd gespeeld tegen het, toen nog niet, gedegradeerde Forza met een half team aan invallers uit H3 en recreanten. Zoals zo vaak waren de gebeurtenissen voor en na de wedstrijd misschien wel beter te heugen dan de wedstrijd. In de kantine naast het zwembad gezellig vertoefd met de dames van het tweede team van Volley Meerkerk en natuurlijk de onvergetelijke terugreis in de minibus van Karel die zo attent was om voor deze lange reis voor bier te zorgen al kan het natuurlijk ook zo zijn dat hij altijd een voorraadje bier in z’n auto heeft. Ook in de wedstrijden verbaast niet veel ons meer, we kennen het klappen van de zweep, al was de “afscheidswedstrijd” van de coach van VVS voor ons evenement om nog eens aan terug te denken. Wat dit seizoen zo bewogen en daarom memorabel maakt is de uiteenlopendheid waarop met planning, afspraken en administratie wordt omgegaan door verschillende verenigingen. Ik pik er Voko, VVS, Stevo en Sic Pugno uit om dit te illustreren. Wij hebben als tweede herenteam van ZUVO met de teams van deze verenigingen uit onze competitie gecorrespondeerd, dingen geregeld en afspraken gemaakt om wedstrijden doorgang te laten vinden (al geldt het afspraken maken en dingen regelen alleen voor de eerste drie genoemde maar daar kom ik zo op). Het begon met Voko. Het probleem was in dit geval dat het in Oosterhout slecht uitkwam om de wedstrijd tegen ons te spelen, wel konden ze in die week naar ons toe komen en dan zouden wij welkom zijn in Oosterhout in de week dat zij eigenlijk naar Zundert zouden komen. Akkoord en opgelost. Voor de formaliteit is dit nog even gemeld aan de bond.
Vervolgens VVS. De befaamde afscheidwedstrijd van hun coach hebben we, na kort overleg, gespeeld op een donderdagavond in Vlissingen wat niet volgens planning van de Nevobo was maar die vindt dit natuurlijk prima te meer omdat ze er zelf geen tijd in hoeven te steken. Waarmee ik geenszins wil suggereren dat de mensen bij de bond lui zijn maar ze streven, terecht, wel naar een bepaalde verantwoordelijkheid en zelfredzaamheid van de teams. Toen de tijd voor de returnwedstrijd was aangebroken had iemand van VVS netjes gemeld dat ze waarschijnlijk niet genoeg spelers op de been konden brengen. Op het laatste moment lukte dit toch en stond er plotseling een geïmproviseerd team van VVS in de Cup. Op het laatste moment hebben we Kevin nog bereid gevonden om ons te fluiten, die wilde eigenlijk met ons meedoen toen hij hoorde dat onze tegenstander niet op zou komen dagen en was dus aanwezig, en de wedstrijd kon doorgaan. Kortom, ook opgelost. Met Stevo, het voormalige De Sterre (en Voorwaarts) uit Zuiddorpe hebben we ondertussen een hele goede verstandhouding. Helemaal privé heeft het tweede herenteam ons laten weten dat ze eigenlijk weinig zin hadden om voor de laatste wedstrijd helemaal naar Zundert af te reizen om ’s avonds laat een wedstrijd om des keizers baard te spelen. Ook dit hebben we samen, naar ieders tevredenheid, opgelost (zie de Provinciale Zeeuwse Courant van 25 april). Wij zien er al naar uit om volgend seizoen weer een keer af te reizen naar Zuiddorpe en in het bijzonder naar de kantine in de Boekweitstraat. Mochten we volgend jaar weer bij Stevo in de poule staan hopen we dan ook dat de uitwedstrijd in Zuiddorpe gespeeld kan worden en niet in Axl. Kan iemand bij Stevo daar rekening mee houden ajb? Dan beloven wij een goede baromzet voor die dag. Waar slaat de titel van dit schrijfsel eigenlijk op? Welnu, de pen is machtiger dan het zwaard. In vele periodes in de geschiedenis is deze uitspraak gebezigd. Al voor onze jaartelling stelde Griekse dichters dat de tong machtiger zou zijn dan het zwaard waarmee toen bedoeld werd dat het gesproken woord meer teweeg kon brengen dan geweld. Toen werd er ook regelmatig, en meestal vlak na gewelduitbarstingen, getwijfeld aan de kracht van het woord ten opzichte van die van geweld en werd de vergelijking tussen duiven tegen adelaars gemaakt. Later in de geschiedenis zijn er tal van machthebbers geweest die het, al dan niet geschreven, woord veel kracht toekende. Napoleon was zich erg bewust van de kracht van de literatuur en de kracht van de pers. Hij was er zelfs bang voor en verbood daarom vele publicaties. De propaganda van de nazi’s en de contrapropaganda van de geallieerden in de tweede wereldoorlog tonen opnieuw hoe belangrijk woorden kunnen zijn. In de recente geschiedenis en het heden is het woord oppermachtig al slaat het zwaard soms hard terug, vraag dat maar aan Charlie Hebdo… Maar wat kan het woord, of de pen, of een email uitrichten tegen de bal? Kun je met schrijven sportieve resultaten afdwingen? Of, nog specifieker, kun je met administratieve middelen en mazen in de spelregels wedstrijden winnen of een hogere plaatsing in een competitie afdwingen? Gelukkig niet! Tenminste niet in de 1ste klasse C, zo is gebleken. En dat brengt me op de volgende vereniging waar we afspraken mee hebben proberen te maken: Sic Pugno. Het begon met de aanvankelijk door de bond in december geplande wedstrijd Sic Pugno H1 – Zuvo H2. In Bergen op Zoom bleek geen zaal beschikbaar te zijn en dus kwam het verzoek van Sic Pugno of deze wedstrijd verzet kon worden naar januari. Tuurlijk, zo gezegd zo gedaan. Tot zover geen vuiltje aan de lucht dus. Toen echter januari aanbrak bleek dat wij op de geplande dag niet over genoeg spelers konden beschikken (de vaste kern van ons team is te klein en op de bewuste dag konden we geen beroep doen invallers omdat die allemaal zelf moesten spelen) en vroegen we Sic Pugno om ons op een andere dag te ontvangen. En daar ging het fout. Sic Pugno wenste daar niet aan mee te werken, ging op geen enkel voorstel in en kon, naar eigen zeggen, op geen enkele andere datum. Niet door de week, niet op een eigen trainingsavond en niet op een vrije zaterdag. Ze lieten het erop aankomen dat het leek alsof wij zonder afmelden niet op waren komen dagen. Waarschijnlijk met de hoop dat de winst aan hen toegekend zou worden. Wij voelden nattigheid en hadden ons dus wel , officieel, afgemeld. Uiteindelijk heeft de bond een datum geprikt, een datum die niet goed uitkwam voor SP maar die hadden alle gelegenheid gehad om zelf een datum te kiezen. Op die vrijdag zijn we afgereisd naar BoZ met een half team aangevuld door een selectie uit ons invallersassortiment en hebben daar een leuke wedstrijd gespeeld. Met een halfbakken team hebben we het de toenmalige nummer twee van de competitie nog best moeilijk kunnen maken, al gingen alle punten toch naar SP. Het had wat voeten in aarde om de wedstrijd plaats te laten vinden maar eind goed, al goed. Iedereen tevreden. Een dikke maand later was het alweer tijd voor de returnwedstrijd tegen Sic Pugno. Op de geplande datum hadden wij, zoals altijd, een veld beschikbaar en de spelers van Sic Pugno schenen allemaal beschikbaar te zijn. Wij, echter, moesten weer een beroep doen op ons invallersassortiment. Op dat moment was het resultaat voor Sic Pugno nog heel belangrijk want ze konden, in theorie, nog kampioen worden. Daarom was de teleurstelling waarschijnlijk zo groot toen ze van de mat geveegd werden en puntloos weer terug naar huis konden. Ik praat het niet goed maar kan enigszins begrijpen dat het op zo’n moment moeilijk is om vrolijk en beleefd te blijven. Dat lukte de spelers van Sic Pugno dan ook niet. Eerder schreef ik al dat wij gepokt en gemazeld zijn en dus raken wij niet erg van streek door een team dat slecht tegen zijn verlies kan of door spelers die geen handje willen geven. Maar nu komt de clou: Een aantal spelers van Sic Pugno mokte al iets over onderzoek en protest toen ze met de staart tussen de benen de zaal verlieten en wij zeiden toen al tegen elkaar dat ze vast alles in hun macht gingen doen om te zoeken naar onregelmatigheden in de hoop op een puntje, Sic Pugno en hun reputatie kennende. Ze zijn ook vast in de pen geklommen en hebben de bond bestookt met emails en telefoontjes. Wij waren het al vergeten en waren ook nergens bang voor tot onze penningmeester twee rekeningen ontving. Eén met een boete wegens opstellen van een niet-speelgerechtigde speler. Aha, dat had de onderzoekafdeling van Sic Pugno dus opgegraven! Het betreft Jouk en die heeft inderdaad een keer teveel met H1 meegespeeld en volgens de regels van de Nevobo ben je dan “vast gespeeld” in het hoogste team en mag je eigenlijk niet meer met het lagere team meedoen. Bam, boete! Maar zo zijn de regels, daar hebben we ons niet aan gehouden. Het zou kunnen dat de bond dit toevallig gezien had maar waarschijnlijk heeft de onderzoeksafdeling van Sic Pugno geklikt. De tweede rekening betrof zaalhuur van een sporthal in Bergen op Zoom (!?). En dit, hoe gepokt en gemazeld en door de wol geverfd ook, hebben wij nog nooit meegemaakt. Een rekening sturen naar een andere vereniging voor zaalhuur is gewoon pesten, erg vervelend maar dat heeft geen consequenties want natuurlijk betalen we niet. Is het einde niet zoek als verenigingen de zaalhuur gaan laten betalen door een gastvereniging? Wat staat ons nog te wachten? Kunnen wij een bezoekje verwachten van De Rijdende Rechter? Dit lijkt me een leuke zaak voor de kijkers. Is de pen dus machtiger dan de bal? Nee! Sportieve resultaten tellen en daar kan geen creatief boekhouder iets aan veranderen. Kun je administratief een tegenstander dwarszitten en naaien? Blijkbaar. Nawoord: Ik heb er alle begrip voor dat de belangen voor een vlaggenschip, een eerste team van een club, anders en misschien groter kunnen zijn dan die van een tweede of zelfs derde team en dat dus de wedstrijdbeleving danig kan verschillen. Voor sommige verenigingen is promotie een doel en dit is terecht. Ik vind wel dat dit doel een sportief doel moet blijven en dat het doel niet de middelen mag heiligen. Gavoc heeft het ook op eigen kracht gered! Tot slot wens ik dat we ons, in de woelige wereld waarin we leven, niet meer bezig hoeven te houden met onbelangrijke dingen en dat wij onze sport kunnen uitoefenen met plezier en zonder gezeik. Tot volgend seizoen!
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
WedstrijdverslagenBlijf op de hoogte van de wedstrijdverslagen door jezelf aan te melden bij de RSS Feed. Archief
November 2018
|