Meestal verlaat ik sporthal D’n Dijck in meer of mindere staat van beschonkenheid. Deze keer arriveerde ik onder invloed van alcohol. Hoe dat kwam doet hier niet ter zake. Dat in diezelfde Dijck op deze dag mosselen werden geserveerd heeft ook eigenlijk niets met de wedstrijd of de competitie te maken maar bepaald wel de uiteindelijke vrolijke gemoedstoestand van die dag. Een gemoedstoestand die gedurende de dag hoge pieken en diepe dalen kende: De strijd tussen de nummer 8 en nummer 9 van de 1e klasse D vond op 26 november jl. plaats in sporthal D’n Dijck in Roosendaal. Vooraf bestempeld als een “dubbele-puntenwedstrijd”. Ook vooraf tegemoet gezien als een leuke pot. We waren redelijk compleet, toch zeker voor onze begrippen, en konden dus onbelemmerd volleyballen. De enige belemmering was het 3e herenteam van Mikro Electro. Die boden in de eerste set nog wel tegenstand maar schenen het in de 2e set al voor gezien te houden. Met een 0-2 begonnen we aan de 3e set waarin Mikro zowaar veerkracht toonde (het woord veerkracht is een echt “volleybalverslagwoord”, sla er de verslagen van Jan van Dongen maar eens op na) en uiteindelijk aan het langste eind trok. Jammer, setje verloren, dachten we. MAAR TOEN STOPTE DE ALLSTARS ERMEE!!! Want de 4e set was het Mikro H3 wat de klok sloeg, Zuvo was er eenvoudigweg mee opgehouden. Er moest dus nog een 5e set gespeeld worden en de allstars kregen de kans om de wedstrijd alsnog te winnen en hun gezicht niet te verliezen. Maar ook deze idiote set (van 2-8 naar 9-9 naar 15-9) was voor Mikro. Het is zuur om na een 0-2 voorsprong met 2-3 te verliezen. Knap van en leuk voor Mikro, zuur voor en stom van ons. Wanneer leren wij die gemakszucht nu eens af?
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
WedstrijdverslagenBlijf op de hoogte van de wedstrijdverslagen door jezelf aan te melden bij de RSS Feed. Archief
November 2018
|