Eindelijk mochten we weer eens thuis op een maandag. De laatste keer dat we thuis speelden was tegen Mikro Electro in de week dat Nelson Mandela overleed, best lang geleden dus.
The Little River band is een band uit Australië die in de tweede helft van de jaren 70 succes hadden met hun easy-listening/ softrock. “Home on a Monday” is een Eaglesesque nummer over een man die in Las Vegas is en daar probeert om Elvis te zien, wat hem niet lukt, en vervolgens vanuit Las Vegas naar huis belt om te zeggen dat ie op een maandag rond 12-en weer thuis zal zijn. Real soon…

Tussen december en nu zijn we een paar keer in Zeeland geweest en een keer in Tilburg met wisselend succes.
“It’s a long way there”, nog zo’n hit van The Little River band.
We zijn giant slayers af! Nadat we eerder dit seizoen De Burgst nog een kopje kleiner gemaakt hadden stond er een nieuwe reus op: Gavok. Het team uit Oud-Gastel dat al jaren probeert hogerop te komen lijkt daar nu, eindelijk, in te slagen. Met een goede buitenaanvaller erbij en de, altijd al goede, spelverdeler lijken ze te sterk te zijn voor de 1e klasse. Voor ons in ieder geval wel. In de eerste twee sets konden we nog mee, hadden we kansen hoop op meer maar set 3 en 4 waren overtuigend voor Gavoc .

http://zuvo.weebly.com/2/post/2012/03/allstars-eten-het-kaas-van-gavoks-brood.html

Toen konden we Oud-Gastel nog de baas maar kleine jongens worden groot. Ze zingen ook niet meer zoveel kinderliedjes tijdens de wedstrijd. Ze zingen nog wel maar niet meer de hele tijd, in plaats hiervan roepen ze heel vaak en heel hard: “Huppeltje!”

Er is weer een team in geslaagd om twee keer in één seizoen van de Allstars te winnen (het laatste team dat dit flikte was Forza uit Bruinisse en die staan nu bovenaan in de promo-klasse) en wie dit voor mekaar krijgt verdient het om te promoveren! Dus: Gavoc, succes in de promo-klasse!

Zo worden de Allstars van Zuvo genoemd in Zeeland: het spook van Zundert. Waarom noemen de Bokkies uit Kapelle ons zo? Ze noemden ons althans zo na de wedstrijd in oktober in Zundert die de Allstars overigens met 4-0 wonnen. Zijn er toen, op die maandagavond in oktober dingen voorgevallen die wij niet weten? Misschien in het no-mansland tussen Kapelle en Zundert? Hebben de heren van Bok toen iets gezien wat ze de stuipen op het lijf heeft gejaagd? John leefde toen nog, misschien dat ze daar aan refereren... Hoe dan ook, wij zijn ons van geen kwaad bewust en al helemaal niet van spookachtige praktijken.

Ook worden we door datzelfde Bok "de lastige nummer 3" genoemd, en verbaal en mentaal dominant. Dat we nummer 3 zijn in de competitie is een feit, lastig genoemd worden door een tegenstander is een compliment. Dat we verbaal en mentaal dominant waren mag ook als aannemelijk bestempeld worden. Over fysieke dominantie wordt, terecht, niet gerept en onszelf verbaal en mentaal laten gelden is dan ook om gebrek aan deze te compenseren.

De schrijver van Bok baseert zich op ooggetuigenverslagen van spelers van Bok H1 uit oktober. Wat die spelers echter niet konden weten, en de schrijver van Bok dus ook niet, was dat er nu, zaterdagmiddag 1 februari, een heel ander team van Zuvo zou staan. Octo, Dirk, Roland E, Huub, Guus, Karel en Loek waren er toen wel en nu niet bij. Andersom waren (oproepspelers) Willem-Jan en Marcel er toen niet en nu wel bij. Heel ander team, wederom niets spookachtigs en, zo zou later blijken, wederom mentaal dominant. De Allstars begonnen wel met andere verwachtingen. Vooraf wees niets erop dat we zo overtuigend en ruim van de Bokkies zouden winnen als de vorige keer: Bok had deze keer het thuisvoordeel, ze waren completer dan bij onze vorige ontmoeting, de spelverdeler was er namelijk deze keer wel bij ( zie vorig verslag) en, vooral, er waren maar 6 Allstars!

Puntje halen was de doelstelling zodat we niet voor niets naar Zeeland waren afgereisd. En plezier hebben, elkaar een beetje leren kennen (want vergeet niet, sommigen van ons hadden nog nooit met elkaar gespeeld) en misschien ook nog goed volleyballen. Plezier hadden we wel, de sfeer zat er goed in, we leerden elkaar ook al snel kennen en lieten met vlagen mooi volleybal zien. Niet genoeg vlagen om meteen te winnen. Bok, wat een goed op elkaar ingespeeld team is dat duidelijk veel traint, won de eerste set met 25-21. Geen schande.

Ondertussen waren wij ook aan elkaar en onze posities gewend. De tweede set was de onze! 17-25, degelijk en vrij eenvoudig. Set drie was ook voor ons, deze keer nipt met 23-25. Hoewel we met twee gewonnen sets al thuis kunnen komen komt er nu een ander aspect bij. Als we de vierde set niet zouden winnen moesten we er nog één. En daar voelden we niet veel voor (fysiek domineerde we immers niet, op conditie zou Bok ons de loef wel eens af kunnen steken). De wedstrijd had tot nu toe laten zien dat we veel rally’s wonnen. Weinig directe punten, geen keiharde smashes maar een keer of drie aanvallen en wachten tot één van de Bokkies (die wel probeerden snel en hard te scoren) in het net, uit of in het blok zou slaan. Lange uitputtende rally’s dus en aanvankelijk een achterstand voor de Allstars. Langzaam kwamen we dichter bij en het kwam tot een spannende ontknoping waar de aanvallers van Bok geen risico meer durfden te nemen en in de laatste twee rally’s op heeeeeel safe speelden  en de bal alleen nog maar bovenhands over het net speelden (wat overigens  niet altijd goed gaat, weten wij maar al te goed). Op die manier laten wij ons niet kennen, 23-25 dus en weer een 3-1 overwinning. 

Eindelijk mogen we weer een keer thuis spelen en wel op maandag 10 februari tegen Gavok. De Oud-Gastelenaren staan bovenaan en gaan voor het kampioenschap. We hebben al dure punten veroverd van de toenmalige nr. 1, De Burgst, die daarna hun koploperspositie verloren. Het gaat nog steeds tussen Burgst en Gavok, wie van de twee promoveert maakt ons niet uit. Of we nu naar Oud-Gastel of naar Breda moeten volgend jaar is lood om oud ijzer. Als we dan toch moeten kiezen,  gunnen  we het de mannen uit Oud Gastel  misschien meer, die proberen al jaren hogerop te komen. Desalniettemin geven we niets weg, we hebben al zin in weer een zinderende maandagavond!