En dan sla ik op maandagochtend de krant open, staat daar dat Atak buigt. Dat gaat echter niet over het team van Atak waar wij tegen speelden maar ook dat heeft moeten buigen. Wat een vergelijkingen. Wij zien dat er bij het eerste team van Zuvo vaak maar anderhalve man en een paardenkop op de training is en bij ons zijn gemiddeld een halve man en vijf paardenkoppen aanwezig. Ook voor de wedstrijden zijn beide teams lang niet altijd compleet maar op de één of andere manier werkt het. Hoe dat met het eerste herenteam zit moet je maar lezen in hun verslagen en hoe het komt dat Zuvo H2 goed presteert met minimale trainingsinspanning en grote incompleetheid is miraculeus te noemen. Heeft H2 dan zo goed gepresteerd? De uitslag van Atak 2 – Zuvo 2 was immers 3-1 en dat betekent verlies. Dat klopt. Maar laat me uitleggen waarom het hier toch een stunt betreft: Atak 2 staat ongeslagen bovenaan en stevent op het kampioenschap af (ze hebben hier en daar wel setjes verloren, hun eerste dit seizoen tegen Zuvo, en daar baalden ze nog steeds van, zo stond in het programmaboekje van Atak te lezen), Heren 2 was weer verre van compleet maar vooral het verloop van de wedstrijd maakt dat het hier een ware stunt betrof. Zo dadelijk vertel ik daar over maar eerst iets over de arbitrage. Het was raar. We kregen van de Waspikse wedstrijdleiding te horen dat onze scheids onderweg was maar iets later zou komen. Vervolgens kreeg ik een telefoontje van onze eigen Corné die zei dat hij onderweg was om ons te fluiten (de bond had blijkbaar een Zuvoscheidsrechter aangewezen om een wedstrijd van Zuvo te gaan fluiten in Waspik) en even later stond er iemand naast ons veld die op een fluit blies en liet weten dat hij de wedstrijd wel zou fluiten. Corné kwam dus voor niets naar Waspik alhoewel we hem eigenlijk op het formulier hadden moeten zetten, dan had hij mee kunnen doen. Zondag was de finale van de Australian open, dit tennistoernooi is gewonen door Novak Djokovic, en daar viel het me op dat de scheidsrechter (umpire heet dat bij tennis maar wij zijn volleyballers en noemen het dus een scheidsrechter of arbiter) voortdurend met een telefoon, walkie-talkie of ander communicatiemiddel in zijn hand zat. Nu mag dat bij tennis heel normaal gevonden worden, wij vinden dat vreemd. Het geeft de indruk dat de scheids belangrijkere dingen aan zijn hoofd heeft. Zo ook bij de (inval)scheidsrechter van deze dag: hij zat lekker onderuit gezakt op de bok te bellen, te sms-en en te poseren voor de aanwezige fotograaf (er zijn foto’s gemaakt waar wij allemaal heel nieuwsgierig naar zijn, we zijn allemaal voor wel één of twee acties verantwoordelijk die in positieve of in negatieve zin memorabel zijn) en toch floot hij niet onverdienstelijk. Ook niet foutloos en ik denk dat hij niet alles wat zich in het veld afspeelde in de gaten had maar zeker niet slecht en al helemaal niet partijdig. Genoeg over de arbitrage, ik zou gaan vertellen waarom het een stunt was wat Zuvo H2 heeft gedaan. Wel, we verloren de eerste set met 25-16 ofzo. Het ging niet slecht maar Atak was gewoon beter en enthousiaster. De tweede set kwam Atak pas echt op stoom en wij hadden het nakijken. Met 25-10 waren we snel klaar en we leken ons als makke lammeren naar de slachtbank te laten leiden. MAAR……… Onder het mom: Baadt het niet dan schaadt het niet probeerden we eens iets anders. We besloten om een wens van Marcel in vervulling te laten gaan, hij kan namelijk als spelverdeler niet altijd alles kwijt en wordt pas echt gelukkig als hij ook aan mag vallen of eigenlijk als hij lekker hard ballen over het net mag rammen (zo’n type speler hebben ze bij Atak ook, trouwens), en 2-4 te gaan spelen. We hadden meteen al pret. Marcel mocht naar hartenlust slaan en de jongens van Atak waren zichtbaar in de war van deze verandering (Wie gaat er nu weer aanvallen? Waar moet ik blokken? Hebben ze twee of drie aanvallers? Is hij voor- of achterspeler?). Spelvreugde doet wonderen want we bleven met z’n 6-en plezier en punten maken. De coach van Atak (5e coach dit seizoen, de 6e zit ook op de bank) vond het nodig om zijn time-outs te gebruiken en moest zijn team weer bij de les zien te krijgen. Atak was in deze wedstrijd het betere team en liet zich niet zomaar de kaas van het brood eten, ze kwamen terug. De verrassing van de twee spelverdelers en de nieuwe aanvaller waren ze na halve set wel te boven maar toch zou het niet zo gaan als in de vorige twee sets. Zuvo had plezier en liet zien te kunnen volleyballen. Voor Atak was dit een moeilijke situatie om mee om te gaan enigszins geforceerd gingen de Waspikkers wat krampachtig spelen en scoorden wat meer voor Zuvo en wat minder voor zichzelf. Uiteindelijk, met de nadruk op eindelijk, wonnen we de set met 30-32 (!!!!) en vierde dit als hadden we de hele wedstrijd gewonnen. Dat Atak in de 4e set orde op zaken stelde en snel met 25-14 won deed niets af aan de euforie van Zuvo. Zuvo vierde het einde van de wedstrijd harder dan Atak.
Ik vind het best een stunt: Een set verliezen met 25-10 en vervolgens één winnen met 30-32, en dat tegen de gedoodverfde kampioen. We feliciteren de spelers en de coach van Atak alvast met dit kampioenschap en maken ons op voor de volgende wedstrijd.
0 Reacties
Met twee spelers op hun eigen plaats, vanwege de absentie van een aantal spelers, begon Zuvo de wedstrijd tegen koploper Dordrecht 2. Je hebt niet s te verliezen, van alles te winnen, zeker met de wetenschap dat de eerste wedstrijd in september met 4-0 was verloren.
De opdracht was fel te spelen, als een team er te staan en vooral plezier te maken. De eerste de beste aanval werd mooi via het midden tot punt gepromoveerd en de beer was los. De Zundertse beer vooral. Dordrecht hield zich vooral bezig met arrogantie, wij zijn koploper, de lijnrechter speelde zijn eigen wedstrijd, en Zuvo hield de kop er bij. Steeds een voorsprong van 2 of 3 punten tot Dordrecht ons achterhaalde bij de 22 punten. Dan moet het meezitten met de site-out , maar dat lukte. Dus was Zuvo steeds een punt voor op Dordrecht en dan is de druk groter. Bij 27-26 sloegen ze vol in het blok en de eerste set was voor Zuvo. Dat was kostje voor de Zundertse mannen , de flauwekul was niet van de lucht en de tweede set werd dan ook aangepakt als een team. Dordrecht stelde er niet veel tegenover en met 25-21 werd het zelfs 2-0 voor Zuvo. Dat was onwennig en dan komen er aparte mentale aspecten naar voren in de sport. Zo iets van : dit is mooi, we hebben 2 punten met een rommel-team, het is goed zo. De concentratie zakte weg, ANVD begon sterk te serveren, ze wisselde hun opstelling en Zuvo liet het lopen. Op zich jammer, maar wel te begrijpen. Ook de foutenlast steeg en Dordt pakte met gemak de derde set. In de vierde set forceerde Zuvo te veel. Na een paar pass-fouten kwam er wel een goede pass en dan werd er te geforceerd aangevallen. Dan lopen de punten aan de andere kant snel op. Met 25-19 werd het 2-2. De vijfde set haakte Zuvo goed aan. Met 8-7 werd er van helft gewisseld, bij 10-9 was het nog mogelijk. Maar de pijp was leeg en met 15-10 was het 3-2 voor Dordrecht. Toch mooi 2 punten in de tas mee naar Zundert. Zo zie je dat sfeer, team-eenheid en plezier veel kunnen doen. Het chagrijn was overduidelijk bij ANVD. Komende zaterdag speelt Zuvo thuis tegen Spivo om 14.30 uur in Onder de Mast. Strijen Beach is een volleybalvereniging die, de naam zegt het al, zich voornamelijk met beachvolleybal bezighoudt. Sinds vorig seizoen doen ze ook mee in de regulier (zaal)competitie. Ze zijn dus begonnen in hetzelfde seizoen als de Allstars van ZUVO. Hoe het de Allstars is vergaan mag ondertussen bekend zijn. Maar hoe is Strijen Beach 1 hier terecht gekomen? Als je als nieuw team deel wilt nemen aan de competitie moet je in principe in de laagste klasse beginnen. In principe want als de wens er is kan de bond het nieuwe team indelen in een hogere klasse. Dan moet er wel plaats zijn natuurlijk. In de 2e klasse (en lager) is er altijd wel een plekje, in de 1e klasse ook wel maar deze eventuele vrije plaatsen zijn erg gewild. Ook de Allstars van ZUVO wilden destijds, voor seizoen 2010-2011, best instromen in de 1e klasse. Dat dit niet mocht van de bond kwam door Strijen Beach, die kregen de plaats. Simpelweg omdat Strijen Beach eerder was geweest met de aanvraag. Eerlijk en terecht dus en bovendien is het uiteindelijk met de Allstars ook helemaal goed gekomen (ongeslagen kampioen in de 2e klasse en ondertussen een goede middenmoter in de 1e klasse). Strijen Beach heeft zich vorig jaar weten te handhaven in de 1e klasse en staat zodoende in de poule met ZUVO H3. Vorig jaar stonden ze in de poule bij H2 en toen heb ik ook een wedstrijdverslag gemaakt van een wedstrijd tussen ZUVO en Strijen Beach. Toen heb ik, behalve over de charmante coach van dit team uit Strijen/Puttershoek, geschreven over de verschillen tussen beach- en zaalvolleybal en hoe die verschillen gunstig uitpakten voor ZUVO. Die hele verhandeling hoef ik niet nogmaals te schrijven alhoewel misschien de verslagen van H2 door een hele andere groep lezers worden gelezen dan die van H3. Dat ze worden gelezen bleek laatst toen er een (kleinschalige) commotie op internet ontstond naar aanleiding van het verslag van de wedstrijd tussen de ZUVO-Allstars en Mikro Electro die overigens, dit kan ik niet vaak genoeg vertellen, door de Allstars met 4-0 (!) gewonnen werd maar dit terzijde. Laat ik me beperken tot één groot verschil. En dat is dat je bij beachvolleybal geen spelverdelers hebt. En dit is de Achilleshiel van Strijen Beach of één van de Achilleshielen van Strijen Beach, er mankeerde namelijk wel meer aan , maar ik denk dat je taaltechnisch maar één Achilleshiel kunt hebben terwijl Achilles toch echt twee hielen gehad moet hebben en volgens de mythe toch vastgehouden werd aan beide hielen toen hij in de Styx werd gedoopt (wie kent het zoetgevooisde nummer “Babe” nog? “YOU KNOW IT’S YOUOUOUOUOU, BABE “).
De Allstars hadden niet veel moeite met de beachers uit Strijen/Puttershoek (waar Kees Verkerk trouwens geboren is). Setstanden 25-18, 25-19, 25-18 en 25-17 doen misschien nog vermoeden dat Strijen Beach nog aardig meedeed maar behalve in de tweede set, waar Strijen Beach nog tot de 17 bij kon blijven, was ZUVO heer en meester. Alle spelers kwamen aan de bak en iedereen speelde een puike wedstrijd en een even belangrijke rol. Het was dus een teamprestatie van jewelste. Over presteren en teams gesproken: De Allstars, die officieel ZUVO HS3 heten, staan in dezelfde klasse als ZUVO HS2. In een andere poule natuurlijk want de bond probeert te voorkomen dat twee teams van eenzelfde club tegen elkaar uitkomen. Laten we nu eens een onderlinge strijd starten tussen HS2 en de Allstars. Welk team staat aan het eind van de competitie hoger in de ranglijst? Op www.volleybal.nl is precies te volgen hoe beide teams er voorstaan, het maakt elkaar op het moment niet veel. Hiermee laat ik jullie voorlopig achter want de Allstars spelen pas weer op 4 februari. De directe concurrenten hebben we gehad en verslagen, daardoor staan we nu save, goed zelfs. Nu moeten we tegen de toppers: Forza en Yum. Andere koek maar daarom niet minder leuk. Tot in februari. Alhoewel de regio vier provincies bestrijkt, staan er in de 1e klasse C bijna alleen maar teams uit Brabant. Breda, Tilburg, Oosterhout, Roosendaal, Waspik en natuurlijk Zundert, allemaal Brabant. De enige twee teams die niet uit Brabant komen zijn WHV en Podarwic uit respectievelijk Asperen en Aalst (geen één team uit Zeeland , geen één team uit Zuid Holland) en dat ligt allebei in Gelderland. Heren 2 heeft al uit gespeeld tegen WHV en tegen Podarwic en we hoeven dus de provincie niet meer uit dit seizoen. Deze zaterdag was het de beurt aan Podarwic om naar ons grensdorp te komen. Toen wij in Aalst op bezoek waren hebben we daar met 4-0 verloren maar vonden dat we toch aan elkaar gewaagd waren, dit valt ook te lezen in het wedstrijdverslag van deze wedstrijd waar zelfs in staat dat de returnwedstrijd “nog iets beloofd”. In dat verslag kun je ook lezen hoe ik een pluim in de reet stak van de spelverdeler van Podarwic en dat wil ik in dit verslag weer doen. Nu complimenteer ik niet zijn volleybalkwaliteiten, die zijn vorige keer al genoeg bezongen, maar zijn sportiviteit en sympathie. Het merendeel van zijn teamgenoten toonde zich ongemanierde, onsportieve vlegels die niet eens het fatsoen hadden om de bal netjes aan ons te geven als het onze beurt was om te serveren maar hij bleef, behalve goed volleyballen, de hele wedstrijd lang sportief en sympathiek.
Het beloofde dus wat. Toch waren wij niet optimaal voorbereid. Twee spelers waren immers afwezig en dus moest er een beroep gedaan worden op twee spelers uit het 3e. Eén kreeg de rol van coach/reservespeler toebedeelt en de ander die van set-upper ( in alle bescheidenheid wil ik een onderscheid maken tussen spelverdelen, wat Marcel doet en wat de spelverdeler van Podarwic doet, en set-uppen). Dat ZUVO H2 niet veel onderdoet voor Podarwic wisten we al maar wat zou nu het dubbeltje onze kant op doen vallen? Hoe zouden we het verschil maken? De wedstrijd en de uitslag werden bepaald door een ouderwetse, ZUVO-waardige werk-en vechtlust. Zwoegend, zwetend, vloekend, kermend en, laten we dit niet vergeten, goed volleyballend sloegen de heren van het tweede zich door de eerste drie sets heen en wonnen deze. Dat dit zijn tol had geëist bleek al snel in de vierde set. Hier was het enkel Podarwic wat de klok sloeg en mochten de Gelderlanders nog even laten zien dat ze ook kunnen volleyballen. Aanmoedigingen (lees: cliché’s) van gelegenheidscoach Roel mochten niet meer baten. ZUVO geloofde het wel en was al lang blij met de overwinning. We hebben dit seizoen nog één interprovinciale wedstrijd te gaan en ook daarin hebben we iets recht te zetten. In Asperen, die andere gemeente in Gelderland, hebben we ook verloren dus ook dat beloofd weer wat! Zuvo en Rowi zijn altijd goed voor wedstrijden met veel emotie, schommelingen in de stand, omstreden beslissingen , veel gepraat, maar afgelopen zaterdag kwam daar een item bij waar niemand op zat te wachten. Een ernstige blessure , een onderbeenbreuk, van de middenman van Rowi ging bij iedereen door merg en been. En maakte ook meteen een eind aan de wedstrijd omdat heel begrijpelijk de spelers van Rowi te aangeslagen waren.
Op het moment van de blessure hadden we al van alles meegemaakt. Een bijzonder spannende eerste set , met steeds wisselende kansen, met Zuvo die de eerste kans kreeg om de set binnen te halen. Een ongecontroleerde en onbeheerste service maakte de rest van Zuvo moedeloos en kon Rowi met 27-25 de winst binnen halen. Dat maakte Zuvo wel wat agressiever en dat resulteerde er in dat Rowi niet veel te vertellen had en met 25-19 trok Zuvo de stand gelijk. Dat rook naar meer en Zuvo nam het heft in handen. Ver kon het niet uitlopen , maar bij 21-19 kwam er ruimte. Maar als dan op het einde van een set weer onbeholpen en roekeloos risico wordt genomen vraag je tegen een felle tegenstander als Rowi om problemen. En die kregen we dan ook keurig voorgeschoteld. Met 25-23 werd het 2-1 voor de Etten-Leurenaren. Dan de vierde set. Zuvo gaf zich niet gewonnen , kwam met 10-7 voor en dan……….. de ernstige blessure voor de speler van Rowi. Alles is dan relatief, winst of verlies, het is niet meer belangrijk. Daarom wensen we vanaf deze kant de Rowi-man van harte beterschap. Waar alle Zuvoteams afgelopen zaterdag weer eens een thuiswedstrijd speelden, mocht dames 1 afreizen naar Spirit in Barendrecht. De wedstrijd werd om 19.15 uur gestart en begon met redelijk volleybalspel van beide teams. Het spel van de Zundertse dames in de gehele wedstrijd was echter wisselvallig. Goede acties werden afgelost met ballen die zomaar op de grond vielen. In de 1e set gingen de teams gelijk op tot aan 20-20. Met Marleen en Anja op de buitenkant, werden diverse scorende acties gepleegd. Maar Spirit trok op het einde de set toch nog vlot naar zich toe. 25-21
In de 2e set werd even rust gegund aan de jongste spruit van het team, die even van te voren nogal ongelukkig (lees plat op het gezicht) ten val was gekomen. Echter het team kon in de veranderde opstelling plotseling geen vuist meer maken en deze set ging dan ook terecht naar Spirit. 25-12 Dan in de 3e set Dirkje terug in het veld, deze keer op de buitenkant, samen met Linda. Marleen bleef, net zoals in de 2e set, op diagonaal spelen, terwijl Miriam en Judith op hun vast plek in het midden mochten blijven staan. Drie plekken doordraaien bij de beginopstelling en zo kreeg spelverdeelster Suzanne toch weer wat andere aanspeelmogelijkheden en dit keer pakte dit goed uit. Weer een set gelijkopgaand, nu zelfs tot 24-24. Waar Zuvo vorige week op deze stand de set nog naar zich toe kon trekken, lukte nu net niet. 26-24 Daarna was de koek een beetje op. Spirit stoomde door en pakte de laatste set ook nog met 25-11 Toch is er een kleine stijgende lijn te zien in het spel van dames 1. Wanneer je merkt dat het niet zoveel verschil maakt wie er op de buitenpositie of de diagonaal speelt weet je dat de aansluiting binnen het team groeiende is. As donderdag mogen de dames nog een keer richting Rotterdam. RVC Libanon is dan de tegenstander. We weten allemaal nog de dag van de jaarlijkse mosselfeesten in Roosendaal in 2011 want dat was ook de dag dat de Zuvo allstars tegen concurrent Mikro Electro 3 speelden en verloren. Sindsdien is het een beetje minder gegaan met het sterrenteam van Zuvo. Zo verloren we ook van de andere concurrent BOK wat me er aan doet denken dat we nog steeds niet weten wat BOK nu eigenlijk betekent en dat ik iedereen nog steeds uitnodig om suggesties in deze als commentaar toe te voegen. Maar het ging dus wat minder, en winst op Mikro Electro was dus essentieel wilden we niet in de gevarenzone komen. Vorige keer was een blamage, een wanprestatie en een vernedering. Toch moet ik hier bij vermelden dat ME3 hier ook een grote rol in heeft gespeeld. Op de meest uitzichtloze momenten wist het team enthousiast te blijven en zo, toen, te winnen. Een grote rol was hier weggelegd voor de speler met nummer 14: Ronald Nefs (uit mijn hoofd zeg ik dat dit een ex-Sick Puta-speler is maar dat doet hier eigenlijk niet ter zake). Het enthousiasme van deze man is werkelijk ongeëvenaard en mist zijn uitwerking op de rest van het (jonge) Mikroteam niet. Wij waren dus gewaarschuwd. Er mocht hier beslist geen sprake van onderschatting zijn en we hadden geen keuze dan de Roosendalers als Duitsers te beschouwen. Ze kennen immers niet van ons winnen maar we kennen er wel van verliezen en we hebben pas gewonnen als ze terug op weg naar Roosendaal zijn.
In de eerste set stonden we weliswaar voortdurend voor maar waren er niet zeker van. Zelfs toen we al 23 punten hadden durfden we de huid van de beer nog niet te verkopen. FÜrher Nefs bleef zijn team opjutten en we wisten allemaal maar al te goed waar dit toe kon leiden. Toch wonnen we deze set met 25-19. Ook in set 2 en 3 bleven we op onze hoede en geconcentreerd, alle spelers- en opstellingswissels van Mikro ten spijt wonnen we met ruime cijfers. Nu de overwinning een feit was ging er een zucht van verlichting door de zaal. Gelijk gevolgd door een strenge conclusie van gelegenheidscoach Kriek. Mikro zal ook voor de 4e set vechten! En daar had hij gelijk in. Mikro begon weer als in de eerste set en volleybalde alsof ze niet net twee sets ingemaakt waren. Hierin luidkeels aangespoord door de eerder genoemde R. Nefs. Het is ons niet gelukt om Ronald stil te krijgen (in een persoonlijk vete had Roel wel het laatste woord) maar het is ons wel gelukt om ook de vierde set te winnen. 4-0 dus en goede zaken voor de Allstars die hiermee een sprong in de stand maken. De jongemannen van Mikro maakten zich na de wedstrijd snel uit de voeten en bewezen hiermee dat de vergelijking tussen hen en Duitsers niet uit de lucht gegrepen is. Ze hebben pas verloren als ze weer op weg naar huis zijn. Wij hebben de overwinning nog gevierd met onze scheids, diverse bittergarnituren, bier en een paar zaalvoetballers die vol verbazing en ongeloof naar onze wedstrijd hadden gekeken (de gordijnen mochten immers weer open van Mark). Nou snappen zaalvoetballers en voetballers in het algemeen al niet veel van volleybal en van de manier waarop volleyballers een wedstrijd beleven, het “strijden onder het net door” is hen immers vreemd, maar leg maar eens uit wat iemand als Ronald Nefs bezielt aan een zaalvoetballer. We hebben maar gezegd dat wij het ook niet normaal vinden en hebben er niet bij verteld dat het eigenlijk heel heldhaftig is en getuigt van grote moed om zo’n grote bek te hebben onder die omstandigheden, in de volleyballerij tenminste. In Vlissingen schoot me een oud verhaal te binnen, mede doordat er nu foto’s uit de (hele) oude doos op de Zuvo-site en de FB-pagina van Zuvo staan. Het verhaal speelt zich ergens begin jaren 70 af, waarschijnlijk in De Schare in Breda. Het toenmalige eerste herenteam van Zuvo ging een wedstrijd spelen en de coach zou wat later komen. Bij de toss had de aanvoerder tegen de scheids gezegd dat er nog iemand zou komen, een soort mascotte. Een verstandelijk beperkte man die van de Zuvoheren altijd op de bank mocht zitten. De scheidsrechter vond dit goed. Toen de wedstrijd al bezig was kwam de coach binnen, meldde zich netjes bij de scheids en nam plaats op de bank. Tot nu toe niets aan de hand. Maar toen deze coach even later opstond om een time-out aan te vragen reageerde de scheidsrechter met een vriendelijke lach maar kende de time-out niet toe. Wat natuurlijk tot grote woede van de coach leidde en tot nog grotere hilariteit onder de spelers van Zuvo. Hoe de wedstrijd verder verliep, vertelt het verhaal niet.
Ik moest aan dit verhaal denken omdat er in Vlissingen ook zo’n figuur rondliep naast het veld van VVS. Ook zo iemand die zich erg druk kan maken en zich overal mee bemoeit maar waar eigenlijk niemand acht op slaat (maar die, na bestudering van het wedstrijdformulier, wel degelijk tot het team behoort). Op dat formulier valt ook te lezen dat de allstars één set hebben weten te winnen van het team uit Vlissingen. Gezien de stand en de prognose van de Nevobo is dit helemaal niet slecht. In de eerste set liepen we meteen al een enorme achterstand op die met de beste wil van de wereld niet in te halen viel. In de tweede set deden we het al veel beter, maakte het VVS moeilijk en lieten pas in de eindfase de set aan de Zeeuwen. De derde set was de onze. Nu pakten wij al meteen een grote voorsprong en gaven de Zeeuwse tegenstander geen kans om dit nog ion te halen. In de vierde set viel Toon met een heftig bloedende vinger uit en moesten we een onreglementaire wissel toepassen. Ondanks dit verloren we de set en daarmee de wedstrijd met 3-1. Pilsje gedronken, een paar MacDonalds restaurants bezocht en de zaterdagavond kon beginnen. Na 5 weken winterstop was het weer tijd om de competitie op te pakken. De wedstrijd was de nummer 12 tegen nr. 7 Zuvo. Dat moest toch perspectief geven. Niet geheel fit en niet geheel compleet begonnen we aan de warming up. Of daar al tekenen te vinden waren, is moeilijk te zeggen, maar we begonnen erg zwak. De eerste aanval was voor Zuvo, maar daarna werden er 6 persoonlijke fouten gemaakt. Dus een time-out. Ga er vol voor, dat doet dat jonge team aan de andere kant ook, maar zet je ervaring in. Word niet overmoedig, houd je foutenlast laag. Het leek echter wel of de coach een foutieve zinsbouw had gebruikt, want er kwam niets van terecht.
Met 25-20 had Sliedrecht de eerste set binnen. En ja hoor, toen zagen we ineens het echte ZUVO. De tweede en derde set werden eenvoudig en rustig binnengehaald met 25-26 en 25-19. Geen gekke dingen, goed verzorgd. Dan maar geen 4-0, dan maar 3-1, dat is ook prima. Tot halverwege de set is Zuvo leidend , tot de eenheid weer verdwijnt. Het serveren wordt beroerd gedaan, aanvallen worden geforceerd afgewerkt en die kans liet Sliedrecht niet liggen. Met 25-19 wordt het 2-2. De vijfde set begint met een 3-0 voorsprong, dan een foute service, een passfout en een aanvalsfout en we liepen weer achter de feiten aan. Dan is de vijfde set te kort om dat te compenseren en met 15-11 wint Sliedrecht. Zo jammer, omdat de vierde plek in het verschiet lag. En Sliedrecht nog geen wedstrijd gewonnen had. Dan maar volgende week onze vrienden uit Etten-Leur , Rowi , gastvrij ontvangen. Aanvang 14.30 uur in sporthal Onder de Mast. Sliedrecht Sport – Zuvo 3 – 2 (setstanden : 25-20 / 19-25 / 16-25 / 25-19 / 15-11 ) Na een aantal competitieloze weken speelde Zuvo tegen het damesteam in Udenhout.
De afgelopen weken werd er wel flink getraind en dit zag men meteen terug in de 1e set. De meiden van Zuvo hadden er echt zin in, hadden de aanwijzingen en afspraken die op de training gemaakt waren, goed opgeslagen en gingen voortvarend van start. Het was een zeer spannende set waarin beide teams elkaar goed uitdaagden. Heel prettig dat bij een close finish de Zunderste meiden nu eens aan het langste eind trokken. 26-28 en het 1e punt van 2012 was binnen. Bij dit punt zou het echter wel blijven. De 2e set begonnen de Udenhoutse dames met een indrukwekkende servicereeks waar Zuvo geen antwoord op wist. Al snel stonden de meiden achter en alle energie die in de 1e set gebruikt was, leek niet meer terug gehaald te kunnen worden. Ook de overige sets bleef dit het geval. Jammer want de meiden hebben echt wel laten zien dat ze een goede pot kunnen volleyballen. Echter om dat op dit niveau vol te kunnen houden, komt het team van 7 speelsters toch wel wat te kort. De onsympathieke speelsters uit Udenhout kunnen bij de returnwedstrijd in Zundert rekenen op een zeer gedreven Zuvo. Volgende week staat wederom een uitwedstrijd op het programma tegen Spirit. Thuis werd er ook 1 punt gepakt tegen dit team en was er ook een close finish set, echter dan in het nadeel van Zuvo. Wellicht kan dit volgende week omgebogen worden tot meer punten voor de dames. |
WedstrijdverslagenBlijf op de hoogte van de wedstrijdverslagen door jezelf aan te melden bij de RSS Feed. Archief
November 2018
|