H2 reist vanuit verschillende plekken naar Tilburg om elkaar daar te ontmoeten in de Universiteits Sporthal. Op deze locatie zijn twee hallen onder één dak. In de ene speelt Gepidae (waarvan het eerste herenteam aanstaande zaterdag naar Zundert komt om tegen ons te spelen) en in de andere Dunamis. Wij moesten vandaag in de achterste hal zijn, de hal voorbij de fitnessruimte en de hal zonder tribune om tegen H1 van Dunamis te spelen (terwijl in de “Gepidae-hal ons D1 speelde). Tussen de twee hallen is een kantine en zijn de kleedkamers. In elke kleedkamer is een toilet en op dat toilet hangt een rol van dat enkelvellige, niet-absorberende wc-papier. We zagen het wel zitten: We waren compleet en fit, de Nevobo prognotiseerde een 3-1 overwinning en Dunamis zag er niet angstaanjagend uit. Niet angstaanjagend maar zeker ook niet gek. Dat bleek al snel. Zo snel dat we de eerste set al zo goed als verloren hadden toen we dat in de gaten hadden. Dunamis bepaalde het tempo en speelde degelijk en foutloos. Zuvo moest nog even uitproberen wat de manier was om van Dunamis te winnen maar alle pogingen strandden in een punt voor Dunamis. Pas helemaal op het laatst, bij een stand van 24 tegen een puntje of 10 vond Zuvo zichzelf terug maar probeer dan nog maar eens een set te winnen! Dat lukte dus ook niet en 25-14 was de beschamende uitslag van de eerste set. Toch waren we niet uit het veld geslagen (ik bedoel dit figuurlijk alhoewel we letterlijk ook geenszins uit het veld waren geslagen), het zat gewoon allemaal niet mee in de eerste set.
Dat kan natuurlijk, in de volleyballerij is alles mogelijk. In set 2 merkte Dunamis dat het niet allemaal zo makkelijk zou gaan, Zuvo pakte een voorsprongetje en liet Dunamis weliswaar bijblijven maar zeker niet meer zover uitlopen. Nu leek het meer op een 1e klassewedstrijd: Aan elkaar gewaagde teams die om elk punt vochten. Nu pas kregen we te zien wat Dunamis echt kon en dat viel nog niet tegen. Vooral op midden wisten ze veelvuldig te scoren. Als diezelfde mannen die op het midden konden scoren ook nog eens tijd kregen om zich naar buiten te verplaatsen, hadden ze ook nog eens een verdomd goed blok op buiten. Toch wisten de jongens van Zuvo, behalve een betere grip te krijgen op de aanval van de Tilburgers, meer en meer te scoren en bepaalden in de slotfase van deze set wie het sterkste team was: 22-25. Ook de 3e set ging met 22-25 naar Zuvo. Dunamis wist zich een kranig tegenstander maar moest wederom in de slotfase in Zuvo hun meerdere erkennen. De 4e set werd de spannendste. Wij vonden het zonde en onnodig om hier nog een set te verliezen en de Tilburgers gingen voor hun laatste kans op de overwinning. De scheidsrechter, een jongedame van Sarto die zich voor de wedstrijd al een sympathieke meid had bewezen en die we haar de paar kleine foutjes of tekortkomingen tot nu toe allerminst kwalijk namen, kreeg het een tikkeltje drukker. Er werd hard gestreden wat soms wat chaotische speltaferelen opleverde en door de spanning werd er door beide teams, inclusief coaches (in ieder geval yours truly), soms wat heftiger gereageerd. Door die spanning riskeerde ik op 22-22 ook nog een gele kaart door een 3e time-out aan te vragen maar gelukkig vond de scheidsrechter dat niet nodig en geloofde ze dat ik me oprecht vergist had (wat ook zo was, de spanning was me teveel). Hiermee heeft ze haar sympathie volgehouden en voor mij bewezen. In plaats van 23-22 werd het dus 22-23. Ook nog 23-23 maar toen maakte Zuvo er een eind aan door twee keer te scoren. 1-3 overwinning dus. Het hoort niet, met 25-14 de 1e set verliezen en vervolgens met 1-3 de wedstrijd maar zo kan het gaan. In het kader van zelfreflectie kunnen we ook zeggen dat het de wisselvalligheid van H2 bewijst maar liever spreek ik over veerkracht en dynamiek. Dynamiek? Dunamiek? Dunamis! Aha, daar zal de naam Dunamis wel vandaan komen… Tot volgende week.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
WedstrijdverslagenBlijf op de hoogte van de wedstrijdverslagen door jezelf aan te melden bij de RSS Feed. Archief
November 2018
|